stadshart Almere
Almere Stad is een stadsdeel van de gemeente Almere in de Nederlandse provincie Flevoland. Het stadsdeel heeft 107.804 inwoners (1 januari 2010).[1]
De eerste huizen in Almere Stad werden opgeleverd in 1980.
Naast Almere Centrum heeft het stadsdeel nog twee stations, namelijk Almere Parkwijk en Almere Muziekwijk in de gelijknamige wijken.
Op 1 april 2006 werd het nieuwe stadscentrum (gedeeltelijk) in gebruik genomen. Het nieuwe winkelgebied zou volledig in 2006 worden opgeleverd, maar door vertragingen vanwege constructiefouten bij onder andere het nieuwe CKV/Bibliotheek vond de opening in 2009 plaats.
Stadsdeel
Almere Stad Centrum
Stadshart Almere is reusachtig. Niet minder dan vierhonderd winkeliers hebben zich in dit winkelcentrum gevestigd. Naast de bekende namen zitten er ook wat kleinere en verrassende winkels tussen. Op de website van Stadshart Almere is een overzichtelijke plattegrond te vinden met daarop alle winkels en parkeergarages. Wees gewaarschuwd: het is enorm. Het overdekte gedeelte van StadsHart Almere wordt ‘Citymall’ genoemd.
Almere Stad West
Almere Stad Oost
Gooisekant, Hollandsekant, Veluwsekant, Gietersplaats en Markerkant zijn industrieterreinen van Almere Stad.
bron: Wikipedia 2016 03 03
Surfer Koolhaas creëert eigen golf
Rem Koolhaas, Nederlands bekendste architect, is de beroemdheid voorbij. Zijn populariteit heeft goeroe-achtige trekken gekregen. Vooral jonge Nederlandse architecten spreken vol ontzag over hem. Laat Koolhaas zich bijvoorbeeld uit over zoiets als ‘bigness’, dan herhalen zijn vele jonge volgelingen zijn woorden jarenlang als een mantra.
|
Wie wil weten waar architecten zich de komende jaren mee bezig zullen houden, hoeft dan ook alleen maar te luisteren naar Koolhaas. Zo kan met zekerheid worden voorspeld dat talloze ontwerpers het ‘shoppen’ tot belangrijkste thema in de architectuur zullen verklaren, nu Koolhaas dit fenomeen heeft bestudeerd en tot ‘laatste sociale bezigheid’ in de huidige maatschappij heeft bestempeld.
Vreemd genoeg heeft Nederlands meer dan beroemde architect nooit een behoorlijke tentoonstelling gehad in Nederland. Maar nu heeft Koolhaas van het Architectuurinstituut in Rotterdam de ruimte gekregen in de bovenzaal van het instituutsgebouw. Erg groot is deze zaal niet. Misschien is dit de reden dat Koolhaas heeft besloten om hier alleen het stedenbouwkundig ontwerp van zijn Office for Metropolitan Architecture (OMA) voor het centrum van Almere te laten zien.
Almere is een merkwaardig uitgestrekte polderstad die bestaat uit verschillende delen (Almere-Haven, Almere-Buiten, Almere-Stad) met elk een eigen karakter. Almere-Stad fungeert min of meer als het centrum, maar heeft tot nu toe niet veel meer te bieden dan een groot stadhuis van Cees Dam en enkele straten met winkels van het soort dat overal in Nederland kan worden aangetroffen. Maar bij het stadhuis ligt een grote vlakte, die sinds het begin van Almere in de jaren zeventig opzettelijk leeg is gelaten om gevuld te worden als de polderstad zou uitgroeien tot een forse provinciestad. Dat moment is nu gekomen: de komende jaren wordt Almere een stad met meer dan 200.000 inwoners. Zo’n omvang rechtvaardigt een echt centrum, vond het gemeentebestuur in 1994 en vroeg daarom vier architecten om een ontwerp voor een nieuw, echt stadshart op de lege vlakte. Dat van OMA werd ten slotte uitverkoren en moet in 2005 grotendeels af zijn.
Koolhaas heeft Almere eens vergeleken met Oost-Aziatische steden die de laatste tien, twintig jaar in een verbijsterend tempo zijn ontstaan of gemoderniseerd. Hij merkte toen op dat het resultaat van de volstrekt planloze stedenbouw in Azië vele malen interessanter was dan de zorgvuldig geplande nieuwe stad in de polder. Almere was eigenlijk niet meer dan een contourloze suburb, terwijl de nieuwe Aziatische steden in no time waren uitgegroeid tot kolkende metropolen vol kloeke hoogbouw. Toch leverde OMA keurig een ontwerp voor het nieuwe stadshart van Almere, toen het daarom werd gevraagd. Koolhaas’ verheerlijking van de Aziatische planloosheid leidde niet tot de aanbeveling om het Almeerse stadscentrum maar over te laten aan de heilzame krachten van het ongebreidelde kapitalisme.
Een van de kenmerken van Koolhaas’ loopbaan is dan ook dat hij vaak andere dingen doet dan je op basis van zijn uitspraken zou verwachten. Dit komt doordat hij behalve theoreticus bovenal een realist is. Koolhaas is de aanvoerder van de onkritische avant-garde; hij ziet de huidige architect als een ‘surfer’. Anders dan zijn modernistische voorgangers uit de jaren twintig die de wereld wilden veranderen, levert de huidige avantgardist geen fundamentele kritiek op de bestaande orde. De ‘surfer’ accepteert de ‘golven’: het is de kunst om na te gaan hoe de maatschappij zich ontwikkelt en hierbij een passend en dus voor alle betrokkenen acceptabel ontwerp voor een gebouw of stad te maken. Zo’n houding verschilt nauwelijks van die van de puur commerciële architect. Zowel de avantgardistische als de commerciële architect onderschrijft tegenwoordig het adagium van Frank Lloyd Wright, Amerika’s beroemdste architect van de twintigste eeuw: ‘plan het onvermijdelijke.’
De tentoonstelling Dutchtown toont Koolhaas als een slimme surfer in Almere. Tientallen veelal pietepeuterige maquettes laten zien hoe het ontwerp van OMA voor het centrum van Almere tot stand kwam en vervolgens werd veranderd door bemoeienis van de gemeente en de projectontwikkelaar MAB, die het hart gaat bouwen. Vijf gefilmde interviews met onder anderen een wethouder en de OMA-ontwerpers Rem Koolhaas en Floris Alkemade doen op fragmentarische wijze hetzelfde in woorden. Het bij de tentoonstelling horende, maar op zichzelf staande boek Dutchtown. OMA’s meesterproef in Almere vertelt het hele verhaal nog eens op buitengewoon heldere en leesbare wijze.
De grote grap van OMA’s ontwerp voor het stadshart van Almere is dat de surfer Koolhaas er één grote golf van heeft gemaakt. Kern van OMA’s plan is het zogenaamde gebogen maaiveld, een zachtglooiende heuvel die alleen voor voetgangers toegankelijk is. Op de heuvel zijn op een grillige ‘middeleeuwse’ wijze winkels en woningen geplaatst, onder de heuvel komen een grote parkeergarage, een busbaan en ruimte voor vrachtwagens die de winkels boven moeten bevoorraden. Het gebogen maaiveld is verbonden met een cultuurcentrum bij het Weerwater, waar onder meer een theater en een ‘urban entertainment center’ zullen worden gebouwd. Een derde onderdeel van OMA is het World Trade Center bij het station, dat zal bestaan uit een opeenhoping van torens, waarvan enkele hoger dan 100 meter zullen worden.
Zo krijgt Almere in één klap alles wat een forse provinciestad aantrekkelijk kan maken: een grootsteedse skyline, ruime culturele voorzieningen en een dichtbebouwd stadshart dat dank zij de heuvel een eigen, onverwisselbaar karakter heeft.
Tentoonstelling: Dutchtown: het stadscentrum van Almere door OMA/Rem Koolhaas. T/m 6/2 in het NAi, Museumpark 25, Rotterdam. Geopend: wo, do, vr, za 10-17 u.; di 10-21 u.; zo 11-17 u. Prijs boek Dutchtown ƒ49,50
bron: NRC
